حكمت 32
اعتدال در بخشش و حسابرسي

بخشنده باش امّا زياده روي نكن، در زندگي حسابگر باش امّا سخت گير مباش.



حكمت 33
راه بي‏نيازي

بهترين بي‏نيازي، ترك آرزوهاست.


حكمت 34
ضرورت موقعيّت شناسي

كسي در انجام كاري كه مردم خوش ندارند، شتاب كند، در باره او چيزي خواهند گفت كه از آن اطّلاعي ندارند.



حكمت 35
آرزوهاي طولاني و بزهكاري

كسي كه آرزوهايش طولاني است كردارش نيز ناپسند است.



حكمت 36
ضرورت ترك آداب جاهلي

در سر راه صفّين دهقانان شهر انبار تا امام را ديدند پياده شده، و پيشاپيش آن حضرت مي‏دويدند.فرمود چرا چنين مي‏كنيد گفتند عادتي است كه پادشاهان خود را احترام مي‏كرديم، فرمود - به خدا سوگند كه اميران شما از اين كار سودي نبردند، و شما در دنيا با آن خود را به زحمت مي‏افكنيد، و در آخرت دچار رنج و زحمت مي‏گرديد، و چه زيانبار است رنجي كه عذاب در پي آن باشد، و چه سودمند است آسايشي كه با آن، امان از آتش جهنّم باشد.



حكمت 37
ارزش‏ها و آداب معاشرت با مردم

به فرزندش امام حسن عليه السّلام فرمود:پسرم چهار چيز از من ياد گير - در خوبي‏ها- ، و چهار چيز به خاطر بسپار - هشدارها- ، كه تا به آنها عمل مي‏كني زيان نبيني:

الف - خوبي‏ها
1 - همانا ارزشمندترين بي‏نيازي عقل است، 2 - و بزرگ‏ترين فقر بي‏خردي است، 3 - و ترسناك‏ترين تنهايي خودپسندي است.4 - و گرامي‏ترين ارزش خانوادگي، اخلاق نيكوست.

ب - هشدارها
1 - پسرم از دوستي با احمق بپرهيز، چرا كه مي‏خواهد به تو نفعي رساند امّا دچار زيانت مي‏كند.

2 - از دوستي با بخيل بپرهيز، زيرا آنچه را كه سخت به آن نياز داري از تو دريغ مي‏دارد.3 - و از دوستي با بدكار بپرهيز، كه با اندك بهايي تو را مي‏فروشد.4 - و از دوستي با دروغگو بپرهيز، كه او به سراب ماند:دور را به تو نزديك، و نزديك را دور مي‏نماياند.




حكمت 38
جايگاه واجبات و مستحبّات

عمل مستحب انسان را به خدا نزديك نمي‏گرداند، اگر به واجب زيان رساند.



حكمت 39
راه شناخت عاقل و احمق

زبان عاقل در پشت قلب اوست، و قلب احمق در پشت زبانش قرار دارد.
- اين از سخنان ارزشمند و شگفتي آور است، كه عاقل زبانش را بدون مشورت و فكر و سنجش رها نمي‏سازد، امّا احمق هر چه بر زبانش آيد مي‏گويد بدون فكر و دقّت، پس زبان عاقل از قلب او و قلب احمق از زبان او فرمان مي‏گيرد.

و درود خدا بر او، فرمود:قلب احمق در دهان او، و زبان عاقل در قلب او قرار دارد.




حكمت 40
بيماري و پاك شدن گناهان

خدا آنچه را كه از آن شكايت داري - بيماري - موجب كاستن گناهانت قرار داد، در بيماري پاداشي نيست امّا گناهان را از بين مي‏برد، و آنها را چونان برگ پاييزي مي‏ريزد، و همانا پاداش در گفتار به زبان، و كردار با دست‏ها و قدم‏هاست، و خداي سبحان به خاطر نيّت راست، و درون پاك، هر كس از بندگانش را كه بخواهد وارد بهشت خواهد كرد.

مي‏گويم:- راست گفت امام علي عليه السّلام »درود خدا بر او باد« كه بيماري پاداشي ندارد، بيماري از چيزهائي است كه استحقاق عوض دارد، و عوض در برابر رفتار خداوند بزرگ است نسبت به بنده خود، در ناملايمات زندگي و بيماري‏ها و همانند آنها، امّا اجر و پاداش در برابر كاري است كه بنده انجام مي‏دهد.پس بين اين دو تفاوت است كه امام عليه السّلام آن را با علم نافذ و رأي رساي خود، بيان فرمود.

 تشکر ها : 14

golsorkh, دلبر, khatoon, شیلا, laleh29, عروج, سید, رعنافرشی نوراللهی, سابود, baranesepid, mrezayi, hannane65, sattarimahmood, سبز

3

3

0

3 نفر