بیشتر مردم زندگی را پیکار می انگارند. اما زندگی پیکار نیست، بازی است. هر چند

همه ما باید بر دروازه اندیشه های خود پاسبانی بگماریم. پاسبان دروازه همان هشیاری

خداوند به موسی گفت که قوم خود را از مصر بیرون ببرد. تنها رسالت او رویایی با

هر انسانی صاحب مراد دل و ارض موعودی است. منتها چنان اسیر مصریان( اندیشه های

یکی از مصبیت بار ترین حکایات ماجرای عبور قوم یهود از دریای سرخ است. موسی آنها

روز بعد، همین تجربه برای خودم پیش آمد. در مغازه ای دستگاه قطره چکان کوچک قشنگی

امروز برای خود اختیار کنید که را عبادت خواهید نمود. عقل را یا هدایت الهی را.

این کار را بکنم بهتر است یا آن کار را؟، صلاح در این است که بمانم یا بروم؟

بسیاری از کسانی که به حقیقت می پردازند با مخالفت و عناد دوستان خود مواجه می

من در لغت­نامه، کلمه شکوه را پیدا کردم به معنی درخشندگی و پرتو بود. «چشم­های

نفرت چون مصرف مکرر زهر است. وقتی اصرار می ورزند که مبادا به ترس تن در دهید، با

دخدای ازلی مسکن توست. و در زیر تو بازوهای جاودانی است. و دشمن را از حضور تو

مردم اندک اندک به نفوذ کلام و قدرت اندیشه خود پی می برند و در می یابند که چرا

به این معرفت دست یابید که هر برکت یا تبرکی، تجلی خدا است. در هر چهره ای نور خدا

ایمان یعنی امید و انتظار ((بر وفق ایمانتان به شما بشود)) می توانیم این آیه را

قانون تدارک در هر دو جهت کار می کند. اگر برای آنچه که از آن می ترسید یا نمی

هرگز از کمبود و تنگدستی سخن نگویید. زیرا ((از سخنهای تو بر تو حکم خواهد شد))

وقتی در کنج خلوت یا در سکوت عبادت، آسوده نشسته اید تمامی وجودتان از شگفتی این

بخش اول «و پنج تن از ایشان دانا بودند» اثری از اسکاول شین

هیچ کس چیزی به آدمی نمی دهد مگر خود او. و هیچ کس چیزی از آدمی دریغ نمی دارد مگر