डर से पड़ता है दिल की सेहत पर असर

एक नए अध्ययन में कहा गया है कि भयभीत कर देने वाली किसी घटना को लेकर मस्तिष्क जो प्रतिक्रिया देता है उसका असर दिल पर पड़ सकता है।
ब्रिटेन स्थित ब्राइटन एंड ससेक्स मेडिकल स्कूल के अनुसंधानकर्ताओं ने दिल की धड़कनों के चक्र और भय की आशंका के बीच संबंध का पता लगाया है।
स्वस्थ स्वयंसेवकों पर किए गए परीक्षणों में पाया गया कि जब उनके हृदय में संकुचन होता है और रक्त का पूरे शरीर में प्रवाह होता है उस समय उनके द्वारा भय की अनुभूति को महसूस करने की संभावना अधिक होती है। लेकिन यह संभावना उस समय बेहद कम होती है जब हार्टबीट पूरी तरह ‘रिलैक्स’ या शिथिल होती है।
द इंडिपेन्डेन्ट की खबर में कहा गया है कि परिणाम बताते हैं कि भयभीत कर देने वाली किसी घटना को लेकर मस्तिष्क जो प्रतिक्रिया देता है उसका असर दिल पर पड़ सकता है और यह सब कुछ संकुचन और शिथिलता के नियमित चक्र पर निर्भर करता है। इस अध्ययन को लंदन में होने जा रहे ‘ब्रिटिश न्यूरोसाइंस एसोसिएशन फेस्टीवल’ में पेश किया जाएगा।

ارتباط ترس با سلامتی جسمانی

این ترس از بیماری یا ابتلا به نشانه‌های آن، ناخوشایند است و تأثیر منفی‌ای در روند عادی زندگی روزانه فرد دارد و نهایتا منجر به آزمایش‌های کلینیکی یا درمان می‌شود. حتی ممکن است بیمار موقتا بپذیرد که توضیح فیزیکی برای علائمی که وی بروز می‌دهد وجود ندارد.
اصطلاحا هیپوکندریاک به فردی گفته می‌شود که گمان می‌کند بیمار است یا تنها تصور می‌کند علائمی از بیماری دارد اما واقعا هیپوکندریاک که به‌معنای نگرانی مفرط درباره سلامتی است، مانند هر تشخیص بالینی دیگر جدی است. برای مثال شخصی ممکن است پس از مرگ یکی از دوستانش در اثر سکته قلبی، مدت‌ها هرگونه احساس درد ناگهانی در قفسه سینه را به معنی وقوع اتفاق مشابه برای خود تصور کند.
زمانی که انسان دچار اضطراب روحی است، نشانه‌های جسمانی نیز بروز خواهد کرد. این نوع هیپوکندریاک معمولا موقتی و گذراست اما برخی افراد با نوع طولانی‌تر آن روبه‌رو هستند که غالبا از زمان کودکی به آن مبتلا بوده‌اند.
این افراد از سنین کودکی دچار اضطراب بوده‌اند و برای آنها نگرانی از ابتلا به بیماری به عادتی تبدیل شده که مایه استرس است.
آنها بیماری را دستاویزی برای رهایی از کارهایی که باعث نگرانی‌شان می‌شود، قرار می‌دهند و زمان و هزینه زیادی را برای دیدن متخصصان پزشکی صرف می‌کنند. علائم فیزیکی همیشه موجودند اما ممکن است عادی باشند؛ مانند سردرد، درد شکم، سرگیجه و بی‌اشتهایی که به غلط، خطرناک‌تر از آنچه هستند تفسیر می‌شوند.
نشانه‌های جسمی ممکن است متغیر یا ثابت باشند و نیز می‌توانند مبهم یا کاملا اختصاصی باشند؛ هر چند که احتمال طولانی شدن دوره درمان وجود دارد و تمایل به داشتن نگرانی مفرط از سلامتی ممکن است کاملا از بین نرود.
روانشناسان معتقدند که هیچ‌وقت در خلوت خویش نباید به اضطراب و نگرانی فکر کرد. همچنین درباره نحوه مبارزه با اضطراب و نگرانی روش‌های مختلفی ذکر کرده‌اند.
مهم‌ترین توصیه‌ای که روانشناسان جهت کنترل نگرانی از بیماری یا وقوع بیماری به افراد می‌کنند ورزش کردن است. آنها اغلب به افرادی که به آنها رجوع می‌کنند، می‌گویند: روزانه یک کیلومتر یا بیشتر بدوید یا پیاده روی کنید. بعد از ورزش احساس می‌کنید نگرانی‌تان کمتر شده است.
ورزش کردن و انجام تمرینات بدنی هیجانات را کاهش می‌دهد، نگرانی را کم کرده و اثر آن را خنثی می‌کند، احساس خوب و مثبتی را در وجودتان افزایش می‌دهد، مقدار خواب را زیاد می‌کند و بالاخره به قدرت تمرکز انسان کمک فراوانی می‌کند.
علاوه براین روانشناسان معتقدند که با کنترل تنفس هم می‌توان نگرانی و اضطراب روحی را کاهش داد. آنها می‌گویند: اگر نفس عمیقی بکشید و بازدم خود را آهسته خارج کنید، موقتا احساس آرامش می‌کنید. اگر بتوانید چند بار پشت سر هم این کار را انجام دهید نتیجه بهتری عاید شما می‌شود.
آنها برقراری ارتباط با دیگران و خروج از انزوا را از دیگر راه‌های مؤثر در کاهش ترس و نگرانی می‌دانند.
روانشناسان علاوه بر این، راز و نیاز همیشگی با خدا را عامل اصلی کاهش استرس ناشی از ترس در انسان‌ها می‌دانند.
متخصصان همچنین سروسامان دادن به زندگی، انجام کارهای مورد علاقه و پرهیز از شنیدن اخبار بد و ناخوشایند را از دیگر عوامل دور شدن ترس از افراد می‌دانند.