مدونا خواننده و تاجر، بُعد سوم را بخوبی در آهنگش به تصویر می کشد: «ما توی یک دنیای مادی زندگی می کنیم و من یک دخترمادی هستم ... » او در این شعر می گوید فقط با مردهایی بیرون می رود که برایش خرید کنند و می ترسد وقتی پولدار شد، پولهایش را از دست بدهد ...
بُعد سوم تماما در باره مادیات است، درباره جمع آوری اموال و ترسِ از دست دادن است. ما می ترسیم کنترل از دستمان خارج شود. می ترسیم در امنیت نباشیم. می ترسیم به اندازه کافی خوب نباشیم. به مردم اعتماد نمی کنیم چون ممکن است آنچه داریم را، از ما بگیرند. در این سطح، ما خود را با دارایی ها و نوع گذران زندگی مان تعریف می کنیم.
ما باور داریم که از خدا و از همه چیز جداییم . باور داریم مرگ، دردناک است، تاریکی و نابودی است. باور داریم تنها یک بار زندگی می کنیم. باور داریم دنیا جای قحطی و کمبود است. فکر می کنیم برای داشتن رفاه باید سخت بجنگیم زیرا به اندازه کافی برای همه وجود ندارد. اینکه زندگی یک رقابت است و در آن برنده و بازنده هست.
فکر می کنیم اشکالی ندارد اگر دروغ بگوییم چون همه در این بازی دروغ می گویند. متقاعد شده ایم باید حق با ما باشد. باورمان بر این است که زن و مرد باید نقش های خاصی را ایفا کنند. مردها باید قوی و جنگجو باشند ، زنها باید ضعیف و مراقبت کننده باشند. در طی دهه های گذشته با افزایش انرژی زنانه این موضوع تغییر کرده اما حقیقتِ مردانگی و زنانگی هنوز به طور کامل درک نشده است.
در مورد رابطه ها و جنسیت، فکر می کنیم بدون شخص دیگری نمی توانیم کامل باشیم و نیاز داریم شخص دیگری ما را خوشحال و کامل کند. در موقعیت های محدودی احساس خوشحالی می کنیم؛ در لحظه هایی نادر؛ در زیبایی نفس گیر بودن در طبیعت یا یک ارگاسم جنسی. اینها لحظه هایی اند که ما را به « اکنون » می آورند. تنها جایی که در آن از نفس(ego ) خبری نیست. هیچوقت نمی پرسیم آیا نرمال است که تمام مدت در گذشته و یا آینده باشیم . ایگو ما را سرگرم باید و نباید های گذشته و سناریو نویسی برای آینده می کند. و ما متوجه نمی شویم که تنها مکان واقعی برای بودن، « اکنون » است
در بعد سوم ما هرگز نیاموخته ایم خودمان را دوست بداریم. آموخته ایم آن راخودخواهی بدانیم. اما برعکس، خود را دوست نداشتن، فکری خودخواهانه است و مانع احساس کامل بودن می شود و باعث می شود احساس کنیم از درون خالی هستیم.
از نظر انرژی، بعد سوم مکانی است با ارتعاش پایین که توهم جدایی و دوگانگی و اراده آزاد را گسترش می دهد. خویشتن برتر( higher self) به بدن فیزیکی، وارد نمی شود، زیرا نمی تواند فشردگی و فرکانس پایین را تحمل کند. هرچند می تواند با بدن روحی ارتباط برقرار کند، اما وقتی چاکراها بسته باشند، به سختی می تواند ارتباط بگیرد. این امر باعث می شود احساس کنیم از خدا، جدا هستیم
rainbowgate_clinic@
0
0
0
0 نفر
0 نظر