هجده نغمه فوق شامل تمام نغمات یک دور ذی الکل (اکتاو ، هنگام) است ، نغمات کامل یک اکتاو موسیقی اروپایی شامل دوازده نیم پرده مساوی است که هفت نغمه آن را پرده های do , re , mi , fa , sol , la , si نامیده اند و بقیه میان پرده ها را به وسیله علامتهای دیز و یا بمل مانند si بمل و یا mi بمل نام گذاری می کنند . در حالی که در موسیقی ایرانی علاوه بر فواصل پرده و نیم پرده ، پرده هایی حدود سه ربع پرده ( همان که به عادت معمول به آن ربع پرده می گویند ) نیز وجود دارد که امروز آنها را به وسیله علامات کرن و سری نامگذاری می کنند مانند Re کرن و یا mi کرن که در نتیجه تعداد نغمات موسیقی ایرانی در یک اکتاو شامل 24 ربع پرده است ، اما از آنجا که نسبتهای فواصل موسیقی ایران از تقسیمات نیم پرده و ربع پرده مساوی برخوردار نیست در نتیجه تقسیم یک پرده شامل سه فاصله است ؛ یک نیم پرده کوچک که در قدیم به آن بعد بقیه (ب) می گفتند و یک نیم پرده بزرگ که آن قابل تقسیم به دو جزء کوچکتر بوده است و پرده آن را بعد مجَنَّب (ج) میگفتند که امروز این فاصله را به وسیله علامت کرن تعیین می نمایند . با این روش تقسیم است که نغمات کامل یک اکتاو موسیقی ایرانی از قدیم تا امروز شامل هفده نغمه است ( به ج د ه و ز ح ط ی یا یب یج ید یه یو یز یح) بدیهی است که برای اجرای هر مقام یا دستگاه تمام نغمات به کار گرفته نمیشوند بلکه گروهی از آنها به مناسبت مایه مخصوص ( مَد ) مورد نظر انتخاب می شوند ؛ مفهوم دستگاه هم همین است .
0
0
0
0 نفر
0 نظر