چيزي كه بشر همواره بواسطه عقل ناچيز و ياغي گريِ هميشگي اش در جهان هستي، سرمستانه از ياد مي برد و گهگاه با سيليِ محكم طبيعت دوباره به خود مي آيد.
در چنين شرايطي كه كشورمان زخم خورده بلاياي طبيعيست بسيار پسنديده و مهناست كه براي هزارمين بار در مقابل طبيعت سر تعظيم فرود آوريم، زانو بزنيم و پيمان ببنديم كه با هم مهربان تر باشيم و براي هموطنان دردمند و آسيب ديده ام:
سعديا گر بكند سيل فنا خانه عمر
دل قوي دار كه بنياد بقا محكم از اوست
2
2
0
2 نفر
1 نظر
برای ارسال نظر، باید در سایت عضو شوید.