بله می دانم. ولی دیگر بس است. خانم زندی واضح تر صحبت کنید. آقای پژوهش من یک بار [..]

به سرعت به طرف کادوها رفتم. بسته ها را نزدیکش گرفتم و با گریه گفتم: حالا که می [..]

صبح روز بعد زود خود را به آموزشگاه رسانیدم. چند روی بود که آقای پژوهش را نمی [..]

هفته ها بود که رابطه ی من و ماکان خیلی صمیمی تر از قبل شده بود. دیگر هیچ غمی در [..]

در حالی که جا خورده بودم با فریاد گفتم: مادر کجاست؟ مهتا جوشانده را از دست زهرا [..]

پیرزن گفت: نمی دانم. یعنی اگر می دانستم هم نمی توانستم اسرار سرهنگ را برای کسی [..]

دستش را روی موهایم کشید و التماس کرد: دیبا خانم اشک نریزید. مرا ببخشید. سرتان [..]

بلاجبار قبول کردم. اگر چه مصاحبت با مردی مثل او دلشادم می کرد. پرگویی هایش سرم [..]

زمان رفتن ماکان فرا رسید. پدر سوغاتی وی را که چند مجسمه ی بسیار ظریف ساخته شده [..]

مادر شما مرا آنقدر بدبخت می دانید که سفره غمم را برای همه می گشایید؟ آخر چه [..]

من گریه می کردم. به خاطر عزیزی که می رفت. به خاطر سختی هایم به خاطر رنج هایی که [..]

با ورودم پریا به سمتم دوید و صورتم را غرق بوسه کرد: خاله جان می دانی آمدیم تا [..]

با عجله در صندلی کنار دستش نشستم. دیدم ماشینتان را گوشه ای پارک کرده اید. [..]

اما نه برای من. چی برای شما؟ من به شما چی کار دارم؟ شما باید خیلی پیشتر از [..]

روزی آقای سعدی سری به کلاسمان زد. کتابی با خود آورده بود که آن را به شاگرد میز [..]

بعد از خوردن چای هر سه برخاستیم تا به کلاس هایمان برویم. موقع خروج آقای سعدی [..]

با نگاهی متعجب مرا برانداز کرد و زیر لب گفت: دیبا. .. دیبا... زن سابق احمد. بعد [..]

شب فرا ریس خانه در سکوتی عجیب فرو رفته بود. گاهی صدای شیونی آن را در هم می شکست [..]

بلند شدم و از وی خداحافظی نمودم. از اتاق خارج شدم و با چشمانی اشک آلود منزل [..]

جلوی در از اتومبیل پیاده شدم و ماکان کمی آن طرف تر جلوی منزلی قدیم ماشین را نگه [..]