پتو را روي سرم كشيدم و فرياد زدم: - نه...نه... در دل با خودم گفتم خدايا چرا من

با صداي سليمه خانم به خودم آمدم كه گفت: - فرناز جون يه اسم پسر انتخاب كردن

طعنه اش را نشنيده گرفتم و گفتم: - براي من چندان مهم نيست كه برگردي يا نه اما

وقتي او كلمه ي صبر را به زبان آورد ناخواسته به ياد بابا افتادم كه در آخرين شب

در حالي كه با تعجب نگاهش مي كردم فقط سكوت كردم رامين با شوق گفت: - برايت خانه

نمي دونم چند دقيقه و يا چند ساعت بر بدبختي هايم زار زدم كه ناگهان متوجه شدم كسي

رامين گاهي تا دو سه روز هم به خانه نمي آمد. وقتي هم كه هيكل نحسش در خانه حضور

آدرس را يادداشت كردم و لحظاتي بعد گوشي را محكم روي دستگاه كوبيدم بعد از جايم

آن لحظه قيافه ي هر دو شون ديدني بود عاطفه سرش را بلند كرد و به چهره ام زل زد

در دل حرفم را ادامه دادم آخ كه چه لذتي داره چون حتي توي خواب و خيالش هم فكر نمي

بعد خودكارش را از جيبش بيرون آورد و شماره اي را روي تكه كاغذي نوشت و آن را به

سه ماه از مرگ عزيزانم مي گذشت روزها را با خشم و نفرت و كينه مي گذراندم اما هيچ

نويد طفل معصوم لبهايش را با ناراحتي جمع كرد و سپس با حالتي قهرآلود به طرف سالن

به نقطه ي مقابلم زل زدم و گفتم: - اي كاش هرگز به شمال نمي رفتيم يا حداقل من

  اصرار فواد براي منصرف كردنم بي فايده بود چون واقعا اگر او مرا نمي برد

  دكتر اين بار رو به عاطفه كرد و گفت:  - خانم دكتر نمي خواهيد كه حال

  بابا اين بار نگاه عجيبي بهم انداخت و با تحكم گفت:  - فرنازم يكبار

  بابا آه بلندي كشيد و سرم را بلند كرد و در حالي كه دستمالي را از جيبش

بابا با خوشحالي فراواني در آغوشم گرفت و با شوق گفت:  - فرناز عزيزم اين

  زماني به خودم آمدم كه صورتم غرق اشك بود دستانم را روي چشمانم كشيدم و سپس