اسم من پنير است، مقوى معده ام و به هضم غذا كمك مى كنم. اگر مرا با مرزه و

ايرانيان قديم به من مچ مى گفتند و اعراب آن را معرب كرده، به صورت ماش درآمدم.

اسمم سكنجبين است و در بريدن صفرا شهرت فراوان دارم. نام اصلى من سركنگبين است چون

انواع لوبيا از قبيل: لوبيا قرمز، لوبياى مرمرى، لوبيا چشم بلبلى، لوبيا چيتى و

شيرينى من، مدافع گرفتاران مرض قند است. به مبتلايان چاقى هيچگونه ضررى نمى رسانم.

اسم من گشنيز است. به من جلجلان هم گفته اند. اعراب كسيره و كزيره مى گويند. من از

اسم من بلال است، زادگاه اوليه من آمريكاى مركزى است، ولى از قديم الايام مرا در

اسم من اسفناج است يا بهتر بگويم، اسپناج است. من يك گياه اصيل ايرانى هستم كه

مرا ريحان مى نامند، به معنى گل و سبزه. برابر اين لغت در فارسى اسپرم است كه به

اسم برادرم كه شما به آن هويج فرنگى لقب داده ايد، گزر مى باشد. برادر خوانده اى

اسم من هلو و از خانواده شفتالو مى باشم. من يك ميوه ايرانى الاصل هستم. انگليسى

من شكرپاره، همتاى عسل، زردآلو هستم. يك ميوه كوهستانى كه در ييلاقات به عمل مى

من گوجه فرنگى رقيب سرسخت زعفران مى باشم. آذربايجانى ها به من بادمجان قرمز و عرب

در هر حال ما غذاى روح و جسم هستيم، عضلات و اعصاب را تقويت مى نماييم، دهان را

اسم من خرما است. در فارسى به درخت من خرما بن و درخت خرما گويند و اعراب به خرما

ما دو برادر هستيم يكى به نام آلبالو و ديگرى گيلاس و از تركيبمان آلبالو گيلاس به

اسم من به است، به من بهى و آبى هم مى گويند و اعراب مرا سفرجل مى خوانند. زادگاه

دشمن فشار خونم. در پوستم خواص بسيارى نهفته است. اگر مرا با سكنجبين بخوريد، با

اسم من كلم است. ايرانيان قديم به ما كرم مى گفتند و اعراب آن را معرب كرده، ما را