بلند شدم و از وی خداحافظی نمودم. از اتاق خارج شدم و با چشمانی اشک آلود منزل

جلوی در از اتومبیل پیاده شدم و ماکان کمی آن طرف تر جلوی منزلی قدیم ماشین را

بگویید مادرجان. عزیزم مهوش حالش بسیار خراب است. از کرده اش پشیمان است. دارد

یک صدا گفتیم: نه. چرا مادرجان؟ چرا نرفته اید سری به مهوش بزنید؟ مگر هنوز هم از

با عجله به سراغ مهتا رفتم و موضوع را به او گزارش دادم. با خوشحالی خنده ای کرد

صبح روز بعد با عجله خود را به طبقه ی پایین رساندم مهتا و ناصرخان پشت میز

آن روز صبح کمی کنار ساحل قدم زدیم و بعد سوار بر ماشین به گردش در شهر پرداختیم

وای خدای من، نمی دانم چگونه باید این قلب یخی را گرم کرد. دختر بگذار خون گرم و

ماکان سکوت کرد و عذر خواست. بلاخره خستگی بر همه مستولی شد و قصد رفتن به

این چه حرفی است که می زنی مهتا؟ دوست داشتن من نسبت به ماکان سالها پیش رنگ و

به جاده ای فرعی پیچیدیم در سایه سار درختان گم شده بودیم. صدای پرنده ها ما را

صبح روز بعد همگی عازم سفر شدیم. ماکان با اتومبیل خودش می آمد و ما هم با

مهتا خندید و گفت: بگو ناصرخان. ما سراپا گوشیم. ناصر در حالی که دستی به طرف

نه سرهنگ ماکان. پدر به همراه مادر چند روزی است که رفته‌اند خانه ی خدا.

بالاخره مادر و پدر سرزده به خانه ی دایی خشایار رفتند و باری سنگینی از روی دوشم

هفته ها گذشت و زخمهایم به دلیل رسیدی مادر و مهتا و به خصوص دایه ی مهربانم

الو بفرمایید. سلام آقا جان. چی شده دیبا جان؟ اتفاقی افتاده؟ آقاجان

ساعتی بعد از خانه خارج شدم و به شرکت رفتم. از منشی سراغ آقای هاشمي‌ را

دخترک با ناباوری از جا برخاست و مي‌دانست هیچ بخششی در کار نیست، به همین

با خنده‌ای کریه گفت: من چم شده یا تو که فکر مي‌کنی من احمق هستم؟