ريشه و اصل پيدايش گريم به را در دوران هاي ابتدائي، در مراسم آئيني مي توان جست، در اين مراسم، از گريم به شكل بسيار ابتدائي استفاده مي شده است. چهره ها را با رسوب مختلف، رنگ هاي معدني و يا عصاره گياهان رنگ آميزي مي كردند و گاه صورتك هائي كه از پوست درختان تراشيده شده بود، بر چهره مي نهادند در طول زمان همچنان گريم را نزد مصريان باستان مي توان مشاهده كرد كه كه عمدتا اطراف چشمان را با رنگ هاي سبز و خطوط سياه رنگ آميزي مي نمودند، آفريقائيان نيز علاوه بر بكار بردن رنگ هاي شاد وزنده براي چهره مي نهادند،همچنين سرخ پوستان با بكار بردن رنگ هاي مختلف بر چهره و تزئين سر با پرهاي رنگي و صورتك هائي با رنگهاي بسيار شاد، گريم را در زندگي و آئين هاي خود بكار مي بستند...
بشر از بدو خلقت در پي فراهم آوردن موجبات سرگرمي خود بوده است، به اشكال گوناگون چون بازي با سايه، اجراي رقص، موسيقي و يا نمايش خود را سرگرم كرده است. در نمايش، بازيگر سعي كرده است، براي داشتن چهره اي متفاوت از ديگران و نيز به منظور تاثير گذاردن نقش بر تماشاگر با تغيير شكل دادن خود به كمك رنگ آميزي چهره، مو و به كار برده صورتك توسل جويد.
امروزه واژه ﴿گريم ﴾ در زبان فرانسه از سال ۱۷۷۸ ميلادي به مفهوم آنچه در نمايش مورد نظر است به كار گرفته شده، به معناي ادا شكلك، صورتك و يا نقش يك پير مسخره. مصدر اين كلمه گريمه به معناي خطوط پيري بر چهره انداختن، آراستن چهره براي تئاتر و سينما است، صفت فاعلي آنرا گريمور مي نماند.
تحول گريم در ايران:
تئاتر از نظر تاريخي در دوره قاجاريه﴿ ۱۷۸۰-۱۹۱۹ م﴾ بطور كلي تئاتر ايران با تحول جديدي روبرو گرديد. نخست تعزيه به اوج خود رسيد، سپس تئاتر سنتي ديگري بنام ﴿ تئاتر روحوضي ﴾ رشد نمود.
گريم براي سينما، تلويزيون و عكاسي جنبه فني تر بخود مي گيرد، چه چشم دوربين ها بسيار دقيق تر از چشم انسان است، اشتباه كوچكي در رنگ زمينه و يا وجود لكه كوچك و خطاي ظريفي كه چشم انسان قادر به تشخيص و رويت آنها نيست در مقابل لنزهاي دوربين بوضوح نشان داده مي شود. نبايد فراموش كرد كه روتوش ﴿ اصلاح فيلم ﴾ فيلم نگاتيف بخصوص در مورد فيلم هاي رنگي نه تنها كامل و بي عيب نخواهد بود بلكه اصولا در همه شرايط امكان پذير نيست. بهمين جهت زدن رنگ به چهره و عمل تصحيح چهره و استفاده از تكنيك سايه و روشن در مقابل دوربين كه عمل روتوش فيلم را انجام مي دهد براي سينما، تلويزيون و عكاسي ضروري است.
متاسفانه براي ثبوت موجوديت تئاتر در گذشته ايران، مدارك و منابع تاريخي در دسترس نمي باشد. آنچه مسلم است از نظر جغرافيائي، ايران باستان ما بين سرزمين هائي چون مصر باستان، هند و يونان كه هر يك از تمدن، فرهنگ و هنرهاي خاصي از نمايش غني بوده اند قرار داشته است. بواسطه نزديكي و داشتن رابطه با اين سرزمين ها، ايران باستان نمي تواند در گذشته فاقد هنرهاي نمايشي بوده باشد. با نگاهي به گذشته، مشاهده مي شود، اين سرزمين اغلب دستخوش تهاجم، حملات و جنگ ها ئي در طول تاريخ بوده است كه هر بار با استيلاي حكومتي جديد به فرهنگ و هنر هاي زيباي آن لطمه وارد آمده است.
با آثاري از خرابه هاي تئاتر در گوشه و كنار يقين است كه در گذشته نمايش در اين سرزمين موجود بوده و آثار مكتوب آن به عللي چون به آتش كشيدن، تاراج كردن از ميان رفته و نابود شده باشد.
به همت: سمانه جعفری
امروزه واژه ﴿گريم ﴾ در زبان فرانسه از سال ۱۷۷۸ ميلادي به مفهوم آنچه در نمايش مورد نظر است به كار گرفته شده، به معناي ادا شكلك، صورتك و يا نقش يك پير مسخره. مصدر اين كلمه گريمه به معناي خطوط پيري بر چهره انداختن، آراستن چهره براي تئاتر و سينما است، صفت فاعلي آنرا گريمور مي نماند.
تحول گريم در ايران:
تئاتر از نظر تاريخي در دوره قاجاريه﴿ ۱۷۸۰-۱۹۱۹ م﴾ بطور كلي تئاتر ايران با تحول جديدي روبرو گرديد. نخست تعزيه به اوج خود رسيد، سپس تئاتر سنتي ديگري بنام ﴿ تئاتر روحوضي ﴾ رشد نمود.
گريم براي سينما، تلويزيون و عكاسي جنبه فني تر بخود مي گيرد، چه چشم دوربين ها بسيار دقيق تر از چشم انسان است، اشتباه كوچكي در رنگ زمينه و يا وجود لكه كوچك و خطاي ظريفي كه چشم انسان قادر به تشخيص و رويت آنها نيست در مقابل لنزهاي دوربين بوضوح نشان داده مي شود. نبايد فراموش كرد كه روتوش ﴿ اصلاح فيلم ﴾ فيلم نگاتيف بخصوص در مورد فيلم هاي رنگي نه تنها كامل و بي عيب نخواهد بود بلكه اصولا در همه شرايط امكان پذير نيست. بهمين جهت زدن رنگ به چهره و عمل تصحيح چهره و استفاده از تكنيك سايه و روشن در مقابل دوربين كه عمل روتوش فيلم را انجام مي دهد براي سينما، تلويزيون و عكاسي ضروري است.
متاسفانه براي ثبوت موجوديت تئاتر در گذشته ايران، مدارك و منابع تاريخي در دسترس نمي باشد. آنچه مسلم است از نظر جغرافيائي، ايران باستان ما بين سرزمين هائي چون مصر باستان، هند و يونان كه هر يك از تمدن، فرهنگ و هنرهاي خاصي از نمايش غني بوده اند قرار داشته است. بواسطه نزديكي و داشتن رابطه با اين سرزمين ها، ايران باستان نمي تواند در گذشته فاقد هنرهاي نمايشي بوده باشد. با نگاهي به گذشته، مشاهده مي شود، اين سرزمين اغلب دستخوش تهاجم، حملات و جنگ ها ئي در طول تاريخ بوده است كه هر بار با استيلاي حكومتي جديد به فرهنگ و هنر هاي زيباي آن لطمه وارد آمده است.
با آثاري از خرابه هاي تئاتر در گوشه و كنار يقين است كه در گذشته نمايش در اين سرزمين موجود بوده و آثار مكتوب آن به عللي چون به آتش كشيدن، تاراج كردن از ميان رفته و نابود شده باشد.
به همت: سمانه جعفری
0
0
0
0 نفر
0 نظر
برای ارسال نظر، باید در سایت عضو شوید.